بخشی از متن فایل PowerPoint (اسلاید ها) بررسي چگونگي مقاومت در درمان ليشمانيوز جلدي با مگلومين آنتي‌موان (گلوكانتيم): مقايسه حساسيت انگل جدا شده از بيمار به دارو در محيط كشت با پاسخ كلينيكي بيمار به درمان :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : كومش
تعداد صفحات :10
سابقه و هدف: با توجه به اینكه درمان اساسی در بیماری لیشمانیوز با تركیبات آنتی‌موان، شامل پنتوستام و گلوكانتیم، صورت می‌گیرد و مقاومت داروئی بییمار به این تركیبات خصوصاً در مناطق اندمیك یكی از مشكلات اصلی در این بیماری است. این مطالعه جهت ارزیابی حساسیت و یا مقاومت سوش‌های Leishmania tropica جدا شده از بیماران را در محیط كشت و در حالت تكثیر داخل سلولی (فرم اماستیگوئی) در مقابل دو تركیب سه ظرفیتی و پنج ظرفیتی آنتی‌موان، انجام گردید و نتایج آن با پاسخ درمانی بیماران مقایسه شد. مواد و روش‌ها: جهت انجام این بررسی از بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی در منطقه اندمیك نمونه‌برداری شد. انگل‌های جدا شده از هر بیمار در محیط‌های جامد و مایع، كشت و تكثیر گردید. سپس با استفاده از ماكروفاژهای زنده مایع صفاق موش، كشت و تكثیر انگل در داخل سلول‌های ماكروفاژ و در پلیت‌هایی مخصوص فراهم گردید. كاهش رشد انگل در داخل ماكروفاژ و همین طور كاهش درصد ماكروفاژهای آلوده شده در اثر اضافه نمودن دارو تعیین و بدین وسیله میزان حساسیت انگل در مقابل این تركیبات در حالت In vitro مشخص گردید. یافته‌ها: نتایج حاصله از این بررسی نشان داد كه تركیب آنتی‌موان سه ظرفیتی با حداقل غلظت 100 g/ml به طور معنی‌دار باعث كاهش تكثیر داخل سلولی انگل جدا شده از هر بیمار می‌گردد (0.05>P). مقایسه آماری بین میانگین تعداد آماستیگوت‌های داخل ماكروفاژ با میزان مداومت زخم بیانگر وابستگی این دو معیار به طور معنی‌دار نبود. همین طور بین میزان درصد ماكروفاژهای آلوده به انگل برای هر سوش جدا شده از بیمار و مدت زمان بهبودی در همان بیمار، وابستگی معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج حاصله، احتمالاً نشان دهنده عدم ارتباط بین میزان تكثیر و قدرت تهاجم و یا شدت بیماری‌زایی سوش انگل جدا شده از بیمار با میزان مداومت و یا توسعه زخم می‌باشد.
كلید واژه: لیشمانیا تروپیكا،مگلومین آنتی‌موان، پتاسیم آنتی‌موان تارتارات، مقاومت دارویی